Robin Williams nie żyje

[SzlafRock]

Czy Ty czujesz, że rymujesz.

[dargre`]

Spotykam mojego amerykańskiego agenta i pytam go: "jak się masz?". On zawsze mówi: "extremely well". Już nie może być "ok", czy "well". Musi być "extremely well". Ja tymczasem nie jestem "extremely well". A nawet w ogóle nie jestem "well". Po prostu jestem: "so-so”.

Ale to ma swoje zalety.

Ja poznałem wielu Amerykanów. Kiedyś jeden zamawia piwko, gadamy i on mówi, że dziś utopił pół majątku na giełdzie. Ja bym pewnie poszedł "sepuku" popełnić, a on mówi: "jutro będzie lepiej, zarobię 2 razy tyle, polej jeszcze jedno piwko". Taki typowy amerykański optymizm. Myślę sobie, że pewnie im się łatwiej z tym żyje, niż typowemu Polakowi, który zamartwia się drobiazgami od rana do nocy.

Co do Williamsa, to mam swoje wspomnienia. Kiedyś w dawnych czasach przetłumaczyłem i przeczytałem jako lektor filmowy "Good Morning Vietnam", jak się tylko film pojawił na kasetach VHS w Polsce. Wtedy miałem takie zajęcie. Więc pewnie kto z 3-miasta, a może i z Wa-wy, no i żył już w tamtych czasach, to obejrzał film z moim dubbingiem i tłumaczeniem.

Dla mnie osobiście ten film to było duże przeżycie i spore wyzwanie. Robin często klepał jak najęty w tym filmie i nie było łatwo to dobrze przekazać po polsku.

Eh, dawne czasy.... Najlepiej tłumaczyło się filmy XXX. Tekstu niewiele, i w kółko to samo. Najgorzej było przy bajkach dla dzieci. Te kaczory, gumisie, żółwie, klepały w tą i z powrotem i w dodatku w trudno zrozumiałym języku.

Moje dzieci były małymi dziećmi wtedy. Pamiętam przychodziły do mojego studia, cichutko siedziały w kąciku i oglądały najnowsze baje, jak tata je czytał na żywo. Dziś to już stare chłopy, ale pamiętają te bajki dobrze.